Page 25 - Vroeger was het beter

‘2-4-6-8-10’ is zéér indrukwekkend! Het broertje van de schrijfster overleed Annemie Holla: reeds 2 dagen na de geboorte. Het gezin bleef ontredderd achter. Het is juni “Het 2-4-6-8-10 verhaal heb ik in eerste instantie geschreven voor al die ouders, 1955. In de tijd van het Rijke Roomsche die op dezelfde manier hun kindje Leven is er geen plaats op het kerkhof, hebben verloren in de jaren vijftig en omdat kleine Fransje niet is gedoopt. zestig van de vorige eeuw. De kerk die Jaren later gaat de schrijfster op zoek hier geen boodschap aan had en de naar de plek waar haar broertje tijdgeest die geen ruimte liet voor begrip begraven is. Het wordt een emotionele 2-4-6-8-10 Het is het verhaal van mijn ouders en Fransje zelf begraven heeft in ongewijde en verdriet. Het leven ging door. zoektocht naar de plek waar haar vader van nog zoveel andere mensen. Ze grond. beseften pas tientallen jaren later wat hen was overkomen. Toen pas konden en mochten ze hun emoties laten zien. Er komen op steeds meer begraafplaatsen in Nederland monumenten voor deze ouders en hun jong gestorven kinderen. Daarom heb ik er eigenlijk geen bezwaar tegen als je het verhaal ooit een keer wilt plaatsen. Als erkenning van weggestopt verdriet.”